Καροτσάκι, Σινικό Τοίχος, τουαλέτα, μπαζιμπουζούκοι, μπέναλτι, ξεφτίλα, οι άντρες έτσι κάνουνε... Αυτές ήταν μερικές μόνο από τις λέξεις-φράσεις που χρησιμοποίησε ο αναψοκοκκινισμένος αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού στις δηλώσεις που έκανε μπροστά από τις κάμερες μετά τη λήξη του χθεσινού ντέρμπι ΑΕΚ-ΟΣΦΠ. Κι αν ο Σάββας Θεοδωρίδης μας έχει συνηθίσει να κάνει δηλώσεις μετά τους αγώνες σε στιλ που ανταγωνίζεται Ελένη Λουκά μετά την ψήφιση νομοσχεδίου για τις νέες ταυτότητες, αυτό που δεν συνηθίζεται με την καμία, ούτε και χωνεύεται, είναι το να σκάμε Δευτεριάτικα στη δουλειά και να σχολιάζουμε ξανά μανά τα όσα ακολούθησαν το ματς και όχι αυτόν τον ίδιο τον αγώνα.
Για να λέμε και του Πανόπουλου το δίκιο, δεν είναι μόνο ο κυρ Σάββας εκείνος που χρησιμοποιεί αυτή τη μανιέρα μετά από μια ήττα. Ένα από τα πράγματα που έχουν απαξιώσει στο μέγιστο βαθμό το ελληνικό πρωτάθλημα είναι η έμφαση στα του παρασκηνίου παρά σε εκείνα που συμβαίνουν πάνω στο χορτάρι. Αν δεν κάνεις αστυνομικό ή δικαστικό ρεπορτάζ και είσαι από εκείνους που απλώς διψούν για το τρίπτυχο «ΜΠΑΛΑ-ΜΠΑΛΑ-ΜΠΑΛΑ», δύσκολα μπορείς να ακολουθήσεις όλα όσα συμβαίνουν στη Σούπερ Λίγκα και η γενικότερη απαξίωση γύρω από το προϊόν που εμπορεύεται η τελευταία δείχνει πως στραβά αρμενίζουν όσοι έχουν ριχτεί μέσα στον ολόισιο γιαλό.
Δεν παύει, όμως, να ξενίζει όταν βλέπουμε τον γηραιό παράγοντα της μεγαλύτερης ποδοσφαιρικής ομάδας στην Ελλάδα, να αντιδράει με αυτόν τον τρόπο, όταν μάλιστα ο ίδιος είναι εκείνος που έχει καλέσει επανειλημένα τους ανταγωνιστές του να μην πέφτουν στην παγίδα του σχολιασμού για τα εξωαγωνιστικά. Η μυθική πλέον ατάκα του «να κάνουν επενδύσεις και να μη διαμαρτύρονται για τη διαιτησία», τον κάνει να φαντάζει ακόμη πιο αδύναμος κάθε φορά που χρησιμοποιεί τη διαιτησία ως άλλοθι μετά από ήττες του Ολυμπιακού.
Και αυτό είναι κάτι που τονίζουν ακόμη πιο έντονα οι φίλοι της ομάδας του Πειραιά, οι οποίοι ναι μεν μετά από τόσα χρόνια επιτυχιών έχουν φτάσει στο σημείο να διαχειρίζονται με δυσκολία τα απόνερα μια ήττας, αλλά ακόμη και τώρα -στην συντριπτική τους πλειοψηφία- αποφεύγουν να μιλήσουν για διαιτητικά όργια κι άλλες τέτοιες γραφικές ομορφιές. Tα αυτιά των υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων τα απορροφούν πιο δύσκολα κι από τα χιτάκια που μοιράζει ο Υποχθόνιος στο YouTube.
Ως εκ τούτου, αντιδράσεις σαν τις χθεσινές, τον ξενερώνουν. Ένα γρήγορο πέρασμα από τα ερτζιανά ή από τα σχόλια των αθλητικών sites, το επιβεβαιώνει. Δεν αντέχεται αυτό το πράγμα. Δεν παλεύεται τόσο μπούκωμα με διαιτητολαγνία και υπονοουμενίστικη αργκό για το ποιος ελέγχει τι και τίνος τα νήματα είναι πιο ισχυρά. Βαρεθήκαμε, κουραστήκαμε, σιχαθήκαμε βρε αδελφέ! Και κυρίως, δεν μπορούμε να χωνέψουμε το γεγονός πως ένα τόσο υψηλόβαθμο στέλεχος λειτουργεί όχι ως μοχλός που θα βάλει το χεράκι του για να ανέβει επίπεδο η ομάδα, αλλά ως το χαλάκι εκείνο που διαθέτει μπόλικο χώρο από κάτω του για να σκεπάζει διοικητικές αστοχίες και αγωνιστικές αδυναμίες που βγάζουν μάτι από χιλιόμετρα.
Ο Σάββας Θεοδωρίδης δεν είναι ο πρώτος διδάξας για το πώς να κάνεις αντιτουριστικό το άθλημα και σίγουρα αν σταματήσει αυτού του είδους τις δηλώσεις από αύριο κιόλας, θα βρεθούν μπόλικοι πρόθυμοι συνεχιστές. Είναι και αυτό ένα βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα των νεοελλήνων: όπου δεν πίπτουν έργα και φιλοδοξίες, πίπτει μουρμούρα και μετάθεση ευθυνών. Γαρνιρισμένη, καμιά φορά, με μια κάποια δόση γραφικότητας.
