Ας ξεκινήσουμε με έναν ορισμό της Τσικνοπέμπτης. Η Τσικνοπέμπτη είναι μια μέρα στην οποία η τροφική αλυσίδα υπόκειται σε σοβαρούς κλυδωνισμούς. Η πανίδα διαταράσσεται, πλήττεται σοβαρά και κάθε χρόνο αναβιώνει μαζικές γενοκτονίες χοίρων, προβάτων, εριφίων, μοσχαριών κλπ. Ολόκληροι πληθυσμοί ζώων αφανίζονται και καταβροχθίζονται από κτήνη.
Αυτό που μόλις διαβάσατε, θα μπορούσε να είναι κάλλιστα το μανιφέστο ενός χορτοφάγου. Δεν είναι. Και όχι μόνο δεν είναι, αλλά ετοιμάστε παρακαλώ και τα ξύλα για να ρίξουμε στην πύρα σήμερα τόσο το μανιφέστο όσο και τον χορτοφάγο.
Τώρα, ας εξετάσουμε έναν άλλο ορισμό της Τσικνοπέμπτης μέσα από το μάτι και το στομάχι του ανδρός: Τι είναι η Τσικνοπέμπτη; Μία απλή, κοινή, καθημερινή μέρα. Δε διαφέρει σε τίποτα από την Κυριακή του Πάσχα, τη μέρα των Χριστουγέννων, την Τρίτη του Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι το ίδιο και το αυτό!
Υπάρχουν κάποιες μέρες σε αυτή τη χώρα που, είτε λόγω παράδοσης είτε λόγω θρησκείας, έχουν τη μοναδικότητά τους. Που είναι μάλιστα διπλή. Θα υπάρχει ένα «μυστήριο» ή ένα έθιμο, που πάντα, μα ΠΑΝΤΑ, θα συνδυάζεται με κτήνιασμα (συνήθως κρέατος). Η διαφορά της Τσικνοπέμπτης από όλες αυτές τις μέρες είναι πως στη συνείδηση του Έλληνα παμφάγου δεν υπάρχει κανένα άλλο μυστήριο, καμία τελετή, καμία μυσταγωγία, εκτός από το πώς θα αλατοπιπερώσεις τις μπρι(τ)ζόλες, πότε θα τις γυρίσεις και πόσο θα χρειαστεί να φας μέχρι να κάνεις εμετό. Τόσο απλά.
