Τρέχεις πανικόβλητος στα ανθοπωλεία και στα ζαχαροπλαστεία τελευταία στιγμή για να της πάρεις κάνα μπιχλιμπίδι και να την ευχαριστήσεις μέρα που 'ναι.
Κι έχεις χάσει το πραγματικό νόημα της ημέρας, το οποίο είναι κρυμμένο κάπου εκεί στις δεκαετίες του '80 και του '90. Τότε που οι φωνές των αοιδών σου χάριζαν κομματάρες από τις λίγες, καψουροτράγουδα ολκής που ένα μπουκάλι δεν σου έφτανε για να εμπεδώσεις το βαθύτερο νόημα των ρεφρέν τους.
Εδώ είσαι, γάτε.
Άσε τα μέλια και τις ξενόφερτες αηδίες και παίξε μπάλα γνήσια, ελληνικά, ρσενικά. Άνοιξε την ουισκάρα σου, πάρ' την στην αγκαλιά σου, δυνάμωσε τα ηχεία και αφιέρωσέ της και ψιθύρισέ της με τον μοναδικό κι αισθαντικό σου τρόπο: «Είσαι κάθε στίχος από αυτά που θα ακούσεις μόλις τώρα»
