Ας ξεκινήσουμε με μια πολύ απλή και ειλικρινή παραδοχή: σχεδόν όλοι μας έχουμε κάνει «αστειάκια» σχετικά με παχουλές κοπέλες που λιάζονται στις παραλίες. Ευτυχώς οι περισσότεροι όχι φωναχτά. Σιωπηλά μεταξύ φίλων γίνονται αυτά, σιγομουρμουρίζοντας και χασκογελώντας ως σχολιαρόπαιδα.
Χαϊδεύοντας ενίοτε και τη δικιά μας καμπύλη ευημερίας, διότι ως γνωστόν στην κοινωνία που ζούμε ο ανδρικός σκεμπές θεωρείται αρχοντιά ενώ η κυτταρίτιδα μια κατάρα σταλμένη από τους Θεούς που κανονικά πρέπει να τιμωρείται με δημόσιο εξευτελισμό.
Άρα γιατί τόσος χαμός με την ανάρτηση του, δικηγόρου στο επάγγελμα, Θάνου Καρατσιώλη όπου «κράζει» τις εύσωμες κοπέλες που τόλμησαν να χαλάσουν την αισθητική του φορώντας brazilian μαγιό που δεν τις κολακεύουν καθόλου; Μήπως έπεσαν οι μάσκες; (σου δίνω ένα λεπτάκι να διαβάσεις την ανάρτησή του).
Αφού όλοι τα έχουμε πει αυτά, λογικό είναι κάποιοι να αναρωτιούνται που είναι το πρόβλημα να γράφονται και δημόσια; Καταρχάς το ότι τα λέμε, δε σημαίνει ότι είναι σωστό και να τα σκεφτόμαστε. Ή μάλλον για να το θέσω αλλιώς, αν νομίζεις ότι το «κράξιμο» είναι ΟΚ, ξεκίνα και πέρνα γεννεές δεκατέσσερις όλες τις κατηγορίες που «σου χαλάνε την αισθητική» στην παραλία: χώστα στις γριές που τολμάνε να βγάζουν το ζαρωμένο δέρμα τους, τις κοντές που μυρίζουν τα αυτιά τους ποδαρίλα, τις κάτασπρες που έπρεπε να’ χουν κάνει σολάριουμ, τις άσχημες που καλό θα ήταν να μείνουν σπίτι τους για να μη σου καταστρέψουν τη πανοραμική φωτό σου στο instagram. Γενικά, ο «αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω».
